چه میلاد  میلاد روزش رسیــد                                چه نوری که اندر جهان شد پدید

همه صحنه ها شد منـــور زنور                                 کسی به ازآن نور چیزی ندیـــد

همی دانم او نور چشمی ز ماست                                    که اندر دو عالم بود رو سفید

چنین خواستم از خدا در دعا                                            شود رستگارو بود او سعید

بروز تولد که میلاد اوست                                       خوش احوال شد هر که آنرا شنید

پدر از خوشحالی که فرزند او                                       پسر شد همه رنگش از رو پرید

همه مادرش شاد و بس شادمان                                 به خوشحالی هر دوشد این مزید

ز بابا بزرگش بگویم چنان                                             که دادند بر نور چشمش نوید

بسی خوش مقدر شد این زادمهر                                    که باشد عطا از خدای حمید

به شهریور آن روز در بیس و دو                                        جمالی مقدر شد از او پدید

هزار و سه صد سال هفتاد و شش                                     در آن روز این نونهالم رسید

بگویم که میلاد ، آن پهلوان                                                زمیلاد ، باشد او در بعید

چو میلاد ما زاده ای نونهال                                             تفاوت بود بین آن دو شدید

چه خوش گفت ، زار این سخن نزد خویش                   که خوشتر زمن کس در عالم ندیـد

 

تاریخ سرودن شعر   :  1/8/1376