به مناسبت تولد شروین خدام

بیـائـیـد ای عـزیـزانـم که بازم نـو بـهارآمــــد                  چـنان جـای شـما خالی که بلبـل نغمه سـار آمــد

زمین و دشت و باغستان بسی سرسبز و بس شـــادان               دل از هـجـران مــه رویان دوباره در مــدار آمــد

نـسیــم روضـه رضـوان وزیــد از گـوشـه بسـتـان          چـه خــوش آواز گـل رویان که از سـوی نـگار آمــد        

شـنیـدم هاتـفی گـفـتا کـه در ره آمـد آن دلـبــر               خوش آن روزی نوید آید کـه شروین در کنـار آمــد

من از عشـق رخـش گویـم فـغان از رنج هـجرانــش               که شاید سـال نـو وصلـش بگویـم در بـهـار آمــد

بـنـازم نـازنـیـنی را کـه خـدامـش بود افـشـیــن              نکـو گویـم بــه وصـف او فـهیـمه خـاکسار آمــد

اگـر احمـد در اوصـافـش بگویـد شـعـر شیـرینــی             عـجـب نبـود کـه فـخری را زبان اندر شـعار آمــد

سال سرودن شعر 19/12/53

( بمناسبت اولین سال تولد شروین در آمریکا )

جشن تولد یار باشد مبارک امسال

بلبل به باغ گوید قمری به کوهسار

گفتم رخش ببوسم

شروین عزیز جانان آمد به ملک دوران

سالی گذشت زعمرش در صحنه گلستان

آن نازنین چه زیبا

یارم زبان گشوده بر ( بَه بَه ) و به ( بای بای )

بوسم لبش زمانی هر دم رود خرامان

دوری ز ما وگرنه

لبخند او همیشه ، دل می کند پریشان  

گویا که آتش افروز در ملک انگلستان

( در رابطه با سالگرد تولد شروین خدام )

هر شـب از شوق رخ دلبر جانان شروین                مـیزنم بـوسه درافـلاک بـه روی پـرویـن

کـس نداند چـو فـهیـمـه که وجـود آرمیــن                بهترین گل بود او درهمه ی روی زمیـن

نکـتـه ای است که پنهان نکـنم ازافـشـیـن                 دوست دارم همه را لیک نه مثل راشـیـن

زمان سرودن شعر خرداد 1364