در سال هزار و سیصد و شصت وهشت از خانه علی به مدرسه بیرون گشت
چه زود گذر کند زمان تحصیل فردا برود به سوی باغ و در دشت
به مدرسه شد روان علی از امروز تا آنکه شود به زندگانی پیروز
با آنکه همه به او محبت دارند جز مادر او کسی ندیدم دلسوز
در اول مِهر ، مهر او گشت عیان تا آنکه شد او به مکتب خویش روان
دیدم همه را به راه او دوخته چشم این مهر ببین که در دلان است نهان
باشد که کند مدارج عالی طی تحصیل کند مقام خود امّا کی
طولی نکشد که شهره شهر شود آنوقت که راه گلرخان گیرد پی
من را سخنی بود به رسم گفتار که آل علی بُود همه ما را یار
از آن علی ولی ، علی درجه گرفت این درجه همان بود که می گوید ” زار ”
زمان سرودن شعر 1/7/68