تا بانگ ” ارجعی ” ز سوی آسمان شنیــد

سرمست گشت و خنده زد و بال بر کشید

ای پیـــــــــرپارسای ، در انــدوه مرگ تو

از چشم کلک و دفتر و سجاده خون چکید

در سینه ات که گلشن سبـــــز نیایش است

جز غنچه های سرخ تلاوت نمی دمیـــــــد

تا خلوت کمیل و علی پــــــــــر گشوده ای

جانت چه رازها که در آن بزمگه شنیـــد !

پروازت ای کبوتر ” یا هو” بلند بـــــــــــاد

تا آن کجا که گوش بنــشنید و کس ندید …

20/ 10/ 1378 سراینده شعر: جناب آقای دکتر عبد الرحیم ثابت